Διαβάζω τον Αρριανό και εκπλήσσομαι από αυτά που περιγράφονται. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν να είναι... μύγες. Πηγαίνει εδώ ο Αλέξανδρος με τους Μακεδόνες, σκοτώνουν πέντε χιλιάδες. Πηγαίνουν εκεί, σκοτώνουν δεκαεπτά χιλιάδες. Είναι κάτι το φοβερό.
Πηγαίνει από πόλη σε πόλη, και τους λέει ή θα υποταχτείτε σε μένα, ή θα πολεμήσουμε. Και βρίσκονται να πολεμούν στα καλά καθούμενα, από το πουθενά, επειδή ο Αλέξανδρος ήθελε να γίνει κοσμοκράτορας! Είναι πραγματικά ασύλληπτο. Να είσαι στην Ινδία π.χ. και να ζεις τη ζωή σου ειρηνικά και να σου έρχεται ο άλλος από την... Μακεδονία και να σου λέει υποταγή ή πόλεμος. Και με τον πόλεμο να πεθαίνουν χιλιάδες. Και αυτό να γίνεται ξανά και ξανά, από τις αναρίθμητες πόλεις από τις οποίες πέρασε ο Αλέξανδρος. Φοβερό.
Πηγαίνει από πόλη σε πόλη, και τους λέει ή θα υποταχτείτε σε μένα, ή θα πολεμήσουμε. Και βρίσκονται να πολεμούν στα καλά καθούμενα, από το πουθενά, επειδή ο Αλέξανδρος ήθελε να γίνει κοσμοκράτορας! Είναι πραγματικά ασύλληπτο. Να είσαι στην Ινδία π.χ. και να ζεις τη ζωή σου ειρηνικά και να σου έρχεται ο άλλος από την... Μακεδονία και να σου λέει υποταγή ή πόλεμος. Και με τον πόλεμο να πεθαίνουν χιλιάδες. Και αυτό να γίνεται ξανά και ξανά, από τις αναρίθμητες πόλεις από τις οποίες πέρασε ο Αλέξανδρος. Φοβερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου