Στον Αίαντα η θεά τρελαίνει τον ήρωα μέχρι ένα σημείο· μετά εκείνος ξαναβρίσκει τα λογικά του και με τη θέλησή του αυτοκτονεί. Στις Βάκχες ο θεός χαλάει τη λογική του Πενθέα και της Αγαύης μέχρι τον σπαραγμό. Ο θεός γίνεται έτσι υπαίτιος για τον θάνατο του Πενθέα.
Στον Αίαντα επικρατεί τελικά το μέτρο. Στον πειστικό λόγο έρχεται ο πειστικότερος αντίλογος και υπάρχει ισορροπία. Στις Βάκχες επικρατεί τελικά η σκληρότητα του ήπιου στην εμφάνιση θεού. Το τέλος από τα παθήματα γίνεται μακρινό και αβέβαιο. Η έννοια του μέτρου απουσιάζει και στο επίκεντρο βρίσκεται η παντοδυναμία της θεότητας.
Στον Αίαντα επικρατεί τελικά το μέτρο. Στον πειστικό λόγο έρχεται ο πειστικότερος αντίλογος και υπάρχει ισορροπία. Στις Βάκχες επικρατεί τελικά η σκληρότητα του ήπιου στην εμφάνιση θεού. Το τέλος από τα παθήματα γίνεται μακρινό και αβέβαιο. Η έννοια του μέτρου απουσιάζει και στο επίκεντρο βρίσκεται η παντοδυναμία της θεότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου