Διάβασα πως είπε ο Ψαραντώνης:
Πώς να σας το πω ρε παιδιά; Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε τίποτα, η φύση τα έχει όλα. Αυτή είναι ο Θεός. Αυτή σε γεννάει, σε τρώει, σε τιμωρεί. Αυτή μας δίνει και τη μουσική. Εγώ στέκομαι απέναντι απ' τον Ψηλορείτη με τις ώρες. Κι έχω βγάλει τη μαντινάδα που λέει:
«Στου Ψηλορείτη την κορφή το χιόνι δεν τελειώνει
μέχρι να λιώσει το παλιό, καινούριο το πλακώνει».
Τον κοίταζα κι αυτός μου 'λεγε τη μουσική.
Καλέ μου Ψαραντώνη, ο νους σου έφτιαξε τη μαντινάδα. Αυτός έφτιαξε τη μουσική, αυτός σκάρωσε τη μελωδία, αυτός ευφράνθηκε από το άγριο τοπίο της Κρήτης, αυτός μας δίνει χαρά με τα δημιουργήματά του.
Ξέρεις, τα χρώματα και οι ήχοι, είναι γεννήματα του ανθρώπινου μυαλού. Εκείνο είναι που "ερμηνεύει" τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες και τις πυκνώσεις και τις αραιώσεις του αέρα σαν χρώματα και ήχους. Δεν υπάρχουν τα χρώματα ως χρώματα, ούτε οι ήχοι ως ήχοι. Ο εγκέφαλος του ανθρώπου δημιουργεί τον κόσμο έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε.
Μη λες λοιπόν πως δεν έχουμε τίποτα. Έχουμε κάτι πολύ σημαντικό!
Άσε που και ο εγκέφαλος μέρος της φύσης είναι. Με φυσικό τρόπο, δια της φυσικής επιλογής, ο άνθρωπος σήμερα βλέπει αυτά που βλέπει, ακούει αυτά που ακούει, νιώθει αυτά που νιώθει.
Σου αφιερώνω και μια μαντινάδα:
Του ανθρώπου είναι η κεφαλή
που όλα τα ανυψώνει.
Γροικάς το; Είναι η κεφαλή,
καλέ μου Ψαραντώνη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου