Είχαμε μείνει στην μερική ανάκλαση από μία επιφάνεια. Και είχαμε δει πόσο παράξενο φαινόμενο είναι. Αλλά αν νομίζατε πως εδώ σταματάνε οι παραξενιές της φύσης, είστε γελασμένοι!
Ελάτε να δούμε κάτι ακόμα πιο παράξενο.
Ας κάνουμε πειράματα μερικής ανάκλασης παίζοντας με το πάχος του γυαλιού. Τι θα διαπιστώσουμε; Ότι το ποσοστό των φωτονίων που ανακλώνται παίζει, ότι όταν αυξάνουμε σιγά-σιγά το πάχος του γυαλιού, το ποσοστό των φωτονίων που ανακλώνται αυξάνεται σιγά-σιγά και μετά μειώνεται. Φτάνει μια μέγιστη τιμή και μετά πηγαίνει στο μηδέν. Μάλιστα, το πείραμα δείχνει ότι υπάρχει κάποια περιοδικότητα στο ποσοστό των φωτονίων που αντανακλώνται.
Για σκεφτείτε λίγο τι σημαίνει αυτό.
Είναι σαν το φωτόνιο να περιμένει να δει πού τελειώνει το γυαλί για να αποφασίσει αν θα ανακλαστεί στην αρχή του γυαλιού! Ακόμα και η ανάκλαση από την επιφάνεια του γυαλιού εξαρτάται από το πάχος του γυαλιού. Και τα φωτόνια, σα να γνωρίζουν το πάχος του γυαλιού με το που το προσεγγίζουν και αποφασίζουν αν θα ανακλαστούν ή όχι!
Μπερδευτήκατε;
Ας το πω πιο απλά.
Έχουμε ένα γυαλί. Και ρίχνουμε φως καταπάνω του. Κάποια φωτόνια ανακλώνται και κάποια περνάνε από μέσα του. Τώρα αλλάζουμε το πάχος του γυαλιού και κάνουμε μετρήσεις πειράζοντας το πάχος. Και ξαφνικά φτάνει και κάποια στιγμή που κανένα φωτόνιο δεν αντανακλάται. Δηλαδή εκείνα τα φωτόνια που πριν αντανακλούνταν με το που ακουμπούσαν το γυαλί, τώρα περνούν από μέσα του, επειδή εμείς αλλάξαμε το πάχος! Πού "ξέρει" το φωτόνιο τι πάχος θα έχει το γυαλί για να "αποφασίσει" αν θα αντανακλαστεί στην αρχή ή όχι;
Τώρα, ειλικρινά, πείτε μου, είναι ή δεν είναι μεγάλο μυστήριο η μερική ανάκλαση;
Έτσι όπως το βλέπω εγώ, η φύση είναι τρομερά γοητευτική. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται είναι παράξενος και γεμάτος προκλήσεις για το μυαλό μας.
Έχετε δυνάμεις για να συνεχίσουμε; Γιατί θέλω να περιγράψω και άλλο ένα πείραμα.
Έχουμε το γυαλί με το φως, όπως και πριν. Και τώρα βάζουμε και άλλο ένα γυαλί μετά. Και άλλο ένα μετά. Και παίζουμε βάζοντας κομμάτια γυαλί το ένα μετά το άλλο και παρατηρώντας τι γίνεται με την ανάκλαση.
Ε, αυτό που βλέπουμε είναι πως ο αριθμός των φωτονίων που αντανακλώνται κάθε φορά "παίζει", ανάλογα με το πόσα κομμάτια γυαλί έχουμε τοποθετήσει το ένα μετά το άλλο!
Δηλαδή, για να "αποφασίσει" αν θα αντανακλαστεί ένα φωτόνιο από το πρώτο γυαλί, "βλέπει" πόσα κομμάτια έχουμε βάλει μετά!
Αν δεν έχω καταφέρει τώρα να σας βάλω μέσα στο κλίμα σασπένς που δημιουργεί η φύση στη μοντέρνα φυσική, δεν πρόκειται να τα καταφέρω ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου