Έχει γοητεύσει τη φαντασία μου ένα περιστατικό από τη ζωή του αρχαίου σκεπτικιστή φιλοσόφου Καρνεάδη. Ο φιλόσοφος, μαζί με δυο άλλους σοφούς πηγαίνει στη Ρώμη ως πρεσβευτής από την Αθήνα, για να μεσολαβήσει ώστε να μικρύνει το πρόστιμο που είχε επιβληθεί από τους Ρωμαίους στους Αθηναίους για την καταστροφή του Ωρωπού.
Ενώ βρίσκεται στη Ρώμη κερδίζει τα πλήθη με τις ομιλίες του. Μορφωμένοι και σοφοί παρακολουθούν τα επιχειρήματά του με ενδιαφέρον και πείθονται από την κεφαλή της Ακαδημίας που είχε ιδρύσει ο Πλάτωνας. Στην κορύφωση των πνευματικών εκδηλώσεων, ο Καρνεάδης δίνει δυο ομιλίες για τη ρωμαϊκή αρετή της δικαιοσύνης. Στην πρώτη ομιλία, ο μέγας φιλόσοφος ενθουσιάζει τα πλήθη με τα επιχειρήματά του υπέρ της δικαιοσύνης. Την επόμενη μέρα ανασκευάζει όλα τα προηγούμενα επιχειρήματα και αποδεικνύει πως η έννοια της δικαιοσύνης είναι προβληματική και πως τελικά πρόκειται για μια σύμβαση που έχει κριθεί απαραίτητη για μια καλά οργανωμένη κοινωνία.
Η δύναμη των επιχειρημάτων του έχει συνεπάρει το ακροατήριο. Χωριστά από τον κόσμο που θαυμάζει τις λογικές σκέψεις του Καρνεάδη στέκεται ο Κάτωνας, ο οποίος έχει τρομάξει από τις συνέπειες που έχουν τα επιχειρήματα του Έλληνα φιλοσόφου. Αν ο κόσμος ακολουθήσει τη σκέψη του Καρνεάδη, ο Ρωμαϊκός τρόπος ζωής και τα επιτεύγματα του Ρωμαϊκού πολιτισμού θα χάσουν τη στέρεα βάση τους. Αμέσως, και φοβούμενος τις κοινωνικές επιπτώσεις της σκέψης του Καρνεάδη, πείθει τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο να διώξουν τους Έλληνες πίσω στην Αθήνα. Η Ρώμη δεν μπορεί να χωρέσει τη Σκέψη των Σκεπτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου